Rodzina dysfunkcyjna

Autorka książki przybliża czytelnikom temat dorosłych dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, czyli osób, które wychowały się w rodzinie, gdzie dochodziło zaniedbania, gdzie obecna była przemoc lub nadużywanie alkoholu. Opisuje zachowania, jakie przejawiają dorośli, którzy wychowywali się w dysfunkcyjnej rodzinie, a także role, które prawdopodobnie odgrywali w rodzinie jako dzieci. W zależności od przyjętej roli, w dziecku wykształcają się różne cechy i zachowania, które przejawiają się również w sposobie bycia dorosłej osoby.

„Po dysfunkcyjnym dzieciństwie stajemy się dorosłymi z pewnymi przyzwyczajeniami, normami, z niezdrowym podejściem do życia, które z pozoru pozwala nam łatwiej funkcjonować”.

Uwolnienie

Autorka pomaga czytelnikowi zajrzeć w głąb siebie i uporać się z nadmierną dbałością o porządek za pomocą pytań, na które każdy czytelnik powinien sam sobie szczerze odpowiedzieć. Takie ćwiczenie pomoże przeanalizować swoje myśli, emocje i zachowania, a następnie dokonać zmian. Często przesadne sprzątanie jest objawem problemów emocjonalnych i niezaspokojonych potrzeb. Aby sobie pomóc, najpierw trzeba uświadomić sobie problem. Wtedy można zacząć działać i wprowadzać zmiany. Czasem kluczem do lepszego samopoczucia jest po prostu odpuszczenie. Temu zagadnieniu autorka poświęciła jeden z rozdziałów.

„Kiedy dziecko wychowywało się w rodzinie, w której codziennością był alkohol, walające się po całym domu butelki, brak bezpieczeństwa, które daje własny, spokojny, czysty kąt, ciepły obiad, to jako osoba dorosła, za wszelką cenę chce mieć w domu porządek”.

Moja opinia

Tę książkę przeczytałam jako trzecią Klaudii Tokarz-Laska i jednocześnie najmniej z niej wyciągnęłam. Myślę, że ta książka najmniej przypadła mi do gustu ponieważ nie mam problemu z nadmiernym sprzątaniem. Poza tym interesuję się psychologią i temat ddd jest mi już znany.